Verhalen tussen de regels
Verhalen die zich laten lezen tussen de regels van een gedicht
Poëzie
Herverbinden
De stilte valt in stof uiteende ruimte om te levente groot voor mij alleen. De dagen dromen...
Niets om te vergeten
De gedaanten in rijen door de stratenals ik het lef had zou ik vragennaar herkomst, naar...
Later
Later als ik groot ben,wil ik wentelend in weerstand,vanuit de kracht van mijn bestaan,na jaren...
Vergeten vrienden – voor altijd
Mensen die horen bij plaatsen waar ik niet meer kom, verschoten foto's verscholen in mijn...
Zonder einde
Als ik het altaar ontruimbesluit dat herinneren geen leven is, je zelfs uit mijn geheugen wis.Hoe...
Sterker dan het verlies
Sterker dan het verlies zijn de verhalen die we samen maaktendansend in het heden, zonder het...
Vaandeldrager
We planten bomen zonder wortels om maar niet te hoeven aarden. Voeden hoop met kleine druppels...
Vallend
Ik sta opde stappen die ik zetvan alles naar bijna niets Ik sta op en ga liggenhet hout nog warmde...
Landschap
Vandaag ben ik een landschap. Verstild, verstomd. Ik waai het stof langs de zolen van de schoenen...
Zijn
Zijn is het punt dat de hoeken verbindt tot een cirkel niet het midden maar de balans
De tijd is nu
De stilte van de avond die pretendeert de nacht te zijn,de tijd tussen twee werelden die altijd...
Nachtlandschappen
Het is daar dat ik één word metmijn schaduw en slechts de echo van mijn stappen verraadt dat ik...
Zwijgen
Ik vergat te zwijgen toen dat kon, in de maalstroom van meningen, hoog op de barricade. Ik vergat...
Strandjutter
Ik jut strand. Korrel voor korrel, tot de bodem is bereikt.Langzaam stijgt het water. Wordt zee...
Rode laarzen
Rode laarzen in het natte gras,stampend van plezier. Avontuur en waterkant.Het gras dat...
Ongeschreven brieven
Ik vond de ongeschreven brieven, verzegeld als een goed bewaard geheim. Proef de woorden op mijn...
Sigaret
Aan de tafel voor het raam zit een vrouw die ooit mijn moeder was. We drinken samen koffie. Ze...
Heel even
Als ik door de haren van mijn ogen de wereld laat verdwijnen, je huid weer voelbaar maak. Je hand...
Nieuwe huid
Het zijn de lijnen diede letters vormen, woordendie de zinnen zijn, het lerenrekenen en weten, het...
Vanaf hier
Zacht trekt de wind over de wervels van mijn licht gebogen huid, ademt dwars door de onbesproken...
Gebrandmerkt
Ik zag de stilte die je hoorde, het gebrek aan woorden dat de verte in je blik verlengde tot ver...
Rafelranden
Wie vertelt me over gister alsik gister ben vergeten, als alleen vandaag maakt wie ik ben. Als...
Poëzie en Muziek
Verlangen
Over mij
Ik heb geen grote woorden. Alleen maar kleine. Woorden die me passen als een tweede huid. Niet groter dan ik zelf zou willen zijn.

Mariola Dirkzwager | Ellen Keystraat 5 | IJsselstein
©2021 mariola dirkzwager