Het was tijdens de Masterclass ZKV (Zeer Kort Verhaal) dat ik A.L. Snijders in levende lijve ontmoette. Het was de opening van een schrijfopleidingsjaar met een zaal vol enthousiaste schrijfdocenten die vol verwachting uitkeken naar de meester in en de grondlegger van het ZKV. Allemaal hopend op het ontrafelen van de geheime formule voor het perfecte Zeer Korte Verhaal.
De meester en grondlegger zelf zat redelijk stoicijns voor het klasje achter een bureau. Zich niet bewust van de opwinding die hij veroorzaakte of er gewoon niet van onder de indruk. Hij droeg iets voor, vertelde iets over de achtergrond en nam in zijn monoloog afslagen die nergens naar leidde maar zo herkenbaar waren voor zijn verhalen. Hij stal mijn hart toen hij op het spervuur van vragen slechts vertelde dat hij deed wat hij deed en mensen dat kennelijk graag lazen. Niet omdat hij niet wilde ontrafelen, maar omdat er niets te ontrafelen viel. En net als bij zijn verhalen wist niemand welk deel daarvan waar was of welk deel verzonnen. En net als bij zijn verhalen deed dat er eigenlijk niet toe.
Hij signeerde voor mij het boek De Libelleman. Een bundel vol wonderlijke verhalen met beelden die zijn vrouw koos uit haar eigen verzameling. We wisselden slechts een paar woorden.
Vandaag kwam het bericht dat deze wonderlijk mooie schrijver op 83-jarige leeftijd plotseling is overleden. Gisteren nog live op de radio en nu nooit meer. Ik koester de herinnering en alle prachtige bundels die hij maakte. En de mens die we tijdens de masterclass zagen.