De stilte valt in stof uiteen
de ruimte om te leven
te groot voor mij alleen.
De dagen dromen voorbij
in woorden mooier dan de mijne
waardoor het lijkt of ik verlies.
Uit de troost van rituelen
het verlangen los te laten
ondanks de vragen
weef ik draden vol gedachten
een nieuw begin behoedzaam
de wereld in.
Voor Jim, Muriël, Tim, Niels en Laura en de gezinnen die een manier vonden om door te gaan met leven.