Mensen die horen bij plaatsen waar ik niet meer kom, verschoten foto’s verscholen in mijn gedachten.
Van een aantal ken ik de namen, over anderen de verhalen. Alle fasen, nieuwe vrienden die ik maakte terwijl ik anderen vergat.
Een gevoel verborgen in een kaartje, een avond, een briefje dat ooit bij een bos bloemen was, de geur van jassen tegen jas.
Ik herinner me de plaatsen waar ik ooit was, straten waar ik door de tand des tijds nu zou verdwalen, met niemand om de weg te vragen dan de vriend die ik vergat.
De vrienden die ik was, verscholen in gedachten of voor altijd vergeten, het is me om het even, een naam, een verhaal of slechts een glimlach vol belofte die nooit de waarheid was.
Voor altijd vergeten, maar nooit wat vriendschap was.