Als ik het altaar ontruim
besluit dat herinneren geen leven is,
je zelfs uit mijn geheugen wis.
Hoe zou dat dan voor jou zijn?
Als ik niet zou blijven wachten
tot mijn leven weer begint
berusten niet laat voelen als vergeten
maar als mezelf vergeven.
Hoe zou dat dan voor jou zijn?
Alle keren dat ik je als laatste
zag, vaak zonder het te weten.
Als ik je naam eens zou vergeten
Hoe zou dat dan voor jou zijn?