Het is daar dat ik één word met
mijn schaduw en slechts de echo van mijn stappen verraadt dat ik meer ben.
Het is daar dat woorden zinnen worden, dat het diepst van mijn gedachten de stilte oplost tot een geborgen gefluister.
Het is daar waar zicht me laat dwalen en tast me weer vindt, in een eindelijk of eindeloos alleen.
Waar daglicht me redt, maar
veel te vroeg nog laat ontwaken.