Ik vond de ongeschreven brieven, verzegeld als een goed bewaard geheim. Proef de woorden op mijn lippen om te voelen hoe ze zijn bedoeld. Of dit de smaak van waarheid is.
Ik schuif citroenen over lijnen, hopend op verhalen die ik heb gemist. Net als het papier de woorden. Ik vraag je om betekenis.
Het papier als jouw huid door mijn handen. De vouwen in het blad als de paden die we
liepen. Een hoekje dat mist als gevolg van onzorgvuldigheid.
Ik weet niet wat ik je moet zeggen, of taal belangrijk voor je was. Maken woorden niet uit, alleen gedachten. Maken gedachten niet uit telt alleen het gebaar.
Ik snijd de hoeken blijvend voor je af, en vouw de bladen als de paden in mijn huid. Ik loop ze in gedachten.