door Mariola Dirkzwager | apr 22, 2023 | Poëzie
De stilte valt in stof uiteende ruimte om te levente groot voor mij alleen. De dagen dromen voorbijin woorden mooier dan de mijnewaardoor het lijkt of ik verlies. Uit de troost van rituelenhet verlangen los te latenondanks de vragenweef ik draden vol gedachteneen...
door Mariola Dirkzwager | mrt 19, 2023 | Poëzie
De gedaanten in rijen door de stratenals ik het lef had zou ik vragennaar herkomst, naar toekomst,naar wie ze zijn,wat ze proberen te vergetende schroom om als enigeniet te weten houdt me tegen. Ik leen het vuur van de man voor me,in mijn jaszak een vergeten...
door Mariola Dirkzwager | jan 26, 2023 | Poëzie
Later als ik groot ben,wil ik wentelend in weerstand,vanuit de kracht van mijn bestaan,na jaren van intens verweren,zegevierend blijven staan. Later, als ik groot ben,wil ik ongeremd beminnendvanuit het vuur van mijn bestaan,na jaren van intens verkennenongetemd ten...
door Mariola Dirkzwager | jan 3, 2023 | Blog
Ode aan een verteller Ik leer Wies van Groningen kennen in 2016 tijdens de cursus Levensverhaal schrijven die ik geef. Op de eerste cursusavond ontmoet ik haar, zittend op haar rollator, voor de locatie waar alles nog donker is. Ze is afhankelijk van extern vervoer en...
door Mariola Dirkzwager | dec 30, 2022 | Poëzie
Mensen die horen bij plaatsen waar ik niet meer kom, verschoten foto’s verscholen in mijn gedachten. Van een aantal ken ik de namen, over anderen de verhalen. Alle fasen, nieuwe vrienden die ik maakte terwijl ik anderen vergat. Een gevoel verborgen in een...
