Nu de vormgeving van mijn poëziebundel staat wordt Drukkerij Jubels steeds meer zichtbaar in het proces van uitgeven in eigen beheer. Met als eerste punt van overpeinzing een draadje. Niet zomaar een draadje, nee hét draadje dat alle pagina’s van mijn bundel gaat bundelen.
De vraag of er al bekend is welke kleur garen ik wil gebruiken landt in mijn mailbox. Lievelingskleuren, bundelkleuren, kleuren die passen bij mijn woorden en een scala aan andere kleuren schieten door mijn hoofd in een enerverend moment van keuzestress. Ik word gered door een gemailde foto van een kast vol klossen garen in kleuren die allemaal passen. Ik kom uit zwart. Een weloverwogen, best- even-over-nagedacht, bewust gekozen zwart. Daar waar kleur alleen maar af zou leiden van waar het om gaat: de woorden.
We houden na het draadjes dilemma nog even contact over de gewenste levertijd. Na de melding dat ik geen haast heb en dat net na de zomer prima is blijft het stil. En precies op het moment dat die stilte voor mij merkbaar wordt komt het bericht dat de testprint gereed is.
We prikken een datum. En kiezen een plek. De dag dat ik Marjolein en mijn bundel voor het eerst ga ontmoeten staat rood omcirkeld in mijn agenda. Samen zullen we met volle teugen genieten van wat er al is en kijken waar het nog beter kan. Ik kijk er reikhalzend naar uit!